Mensen willen graag in hun eigen omgeving blijven wonen en dat geldt natuurlijk ook voor mensen met dementie. De eigen woning is waar ze zich veilig en op hun gemak voelen en waar ze met enige aanpassingen plezierig kunnen blijven functioneren.

Om deze vorm van kwaliteit van leven zolang mogelijk te blijven bieden bestaan er tegenwoordig hulphonden die assistentie kunnen bieden bij de dagelijkse bezigheden. Naast praktische hulp biedt een hulphond ook veel sociale voordelen. Mensen met een hulphond zijn onafhankelijker, hebben meer sociale contacten en voelen zich meer geaccepteerd. Deze honden zijn dus een geweldige verbetering van hun levensomstandigheden, maar zijn door de lange specifieke opleiding erg duur en niet algemeen inzetbaar.

Met de toepassing van domotica, al dan niet in de eigen woning, kan op redelijk betaalbare wijze de veiligheid van mensen met dementie, inclusief de dienstverlening van buitenaf naar de woning, een heel eind gegarandeerd worden. Echter de eenzaamheid en de structuur die minimaal net zo relevant zijn als de veiligheid voor deze groep kwetsbare ouderen kan hier niet of nauwelijks mee ondervangen worden.

Hierin spelen de directe omgeving, mantelzorgers en zorgverleners een cruciale rol. Door de toenemende vergrijzing stijgt de zorgvraag en tegelijkertijd is er een daling van het aantal zorgverleners. De druk op mantelzorgers van dementiepatiënten, waarvan 82% overbelast is of een groot risico loopt op overbelasting, gaat dus alleen nog maar groter worden met als gevolg dat mensen met dementie vroegtijdig naar een instelling moeten.

De snelle technologische ontwikkelingen van dit moment maken het mogelijk om robots te creëren die een uitgebreid repertoire aan functies kunnen uitvoeren waarbij deze robots mensen met een groot aantal eenvoudige taken van dienst kunnen zijn. De robot kan een “aanvulling” zijn op de zorg die de mantel- en thuiszorgverleners geven aan mensen met dementie of oudere met beperkingen die in hun huiselijke omgeving verzorgd worden.

Het innovatieve is om op basis van bestaande robothardware software te maken die van deze robots een "niet sterk, maar wel slim" hulpje maakt en in sociaal opzicht enigszins vergelijkbaar is met de hulphond. Een robot die rond kan rijden of lopen, die daarbij ouderen en/of mensen met dementie kan vergezellen en assistentie kan bieden: 

- die zorgt voor veiligheid, zoals herinneren, signaleren, detecteren en veiligheidstaken uitvoeren.

- die eenzaamheid tegengaat, bijvoorbeeld het stimuleren van sociale activiteiten en een gezelschapsfunctie vervult.

- die structuren biedt, door kleine taken uit te voeren ter ondersteuning van dagelijkse bezigheden en helpt bij de dagindeling.

De robot kan assisteren bij bepaalde activiteiten en nuttige informatie geven. Omdat een robot van internet communicatie is voorzien biedt het tevens de mogelijkheid tot een bepaalde mate van zorg op afstand en kan er communicatie plaats vinden met de mantelzorgers en hulpverleners. Een extra voordeel van robots is dat ze 24 uur per dag onvermoeibaar van dienst kunnen zijn.

Een aantal taken die een robot kan uitvoeren zijn ook mogelijk met bestaande computers, tablets en smart phones. Maar met name ouderen hebben vaak (mede door gebrek aan gebruikerservaring) een antipathie tegen dit soort moderne apparaten en die worden soms zelfs als enigszins bedreigend ervaren. Een robot kan, mits deze een vriendelijk en niet bedreigend uiterlijk heeft, dienen als vervanging of alternatief van de computer, tablet en telefoon.

Tevens blijkt uit onderzoek dat mensen empathie kunnen voelen voor vriendelijk ogende robots waardoor het aannemelijk is dat ouderen het eenvoudiger vinden om de aanwezigheid van een robot te accepteren dan een klassieke computer. Als de oudere met dementie gewend is geraakt aan aanwezigheid van de robot is deze ook op andere locaties dan thuis te gebruiken. Zo kan op vakantie de robot eenvoudig meegenomen worden en op de nieuwe locatie zijn taken vervullen wat ook daar weer hetzelfde vertrouwde gevoel geeft.